ورس یک
دیدمت توآینه یه غریبه بودی
رنگ پریده بودی
شبیه شبایه صبح نشدت کریحه و دودی
دیدمت ولی نشناختمت تو منی ومن همون که‌کم داشتت
کنار اینا که تورو تو غم کاشتنت
اینا که کیفورن از باختنت
من دیدمت، همه شبایی که زخمی شدی
دیدم نرسید جفت پاهاتم هرچی دوید
دیدم فکرتو که همیشه پرته تو خیال
دیدم که‌روحت مسکنه‌ درداشه سیگار
دیدم که هرشب لای اشکات غرق میشدی قدکشیدی لای تنهاییات مردی شدی
دیدم پیلتو غم چجوری قطور تر میکرد
دیدم که راحت ۲۷ سالو حروم کردی رفت
دیدم که مُردی دیدم فقط نفس میکشی
یه پرنده دیدم که دوره‌خودش قفس میکشید
کورس
من‌هنوزم اینجام من به توام‌خیرم
من جایی نمیرم من بخودم گیرم
گره‌خورده مسیرم به توعه لعنتی انگار
تو‌منی و من تو من توو خودم اسیرم

ورس ۲
کفریم ازت عصبانیم
توو روت میگم نفهم
ببین واسه اینا خودتو میدوختی به غم؟
ببین سنگه اینارو به سینه میزدی یه عمره
نبوده‌به تخمه هیچکسی که عقده
عینه یه سلوله سرطانی ک‍ُُله روحتو گرفت
این تاریکی نورتو‌گرفت
ضعیفی که کله زورتو گرفت
نبودی و همه بودتو گرفت چی مونده ازت؟
بهم بگو ببینم من اینم؟
یه تصویرم فقط که تو آینه کپیدم؟
یه ترسوام که فقط در میرفت؟ از هرچی هست؟
نه,این من نیستم هدفم نبود این از زیستن
قرار نبود به ترس ببازم
وسطه این گوسفندا توو طویله من رویایه یه قصرو داشتم
قرار نبود جا بزنم نه قسمته من از زندگی، نبود یه چیزه ساده فقط نه
کورس
من‌هنوزم اینجام من به توام‌خیرم
من جایی نمیرم من بخودم گیرم
گره‌خورده مسیرم به توعه لعنتی انگار
تو‌منی و من تو من توو خودم اسیرم