ورس۱:
تنگه دلم واسه روزای رفته
انجام بدیم هرچی مود باشه لحظه
چادری که توش اود بایه شمعه
میریم به سمته کوه پایه شب چت
گلا میشه دسته میره گوشه چپت
شب تابا میان تا که نورش بده مزه
حیف اینا همه حرفه سخته یکم هضمش
دلم میخواست یه جاده ی باریک
پیچ در پیچ باشه بدی بم چایی
بزنیم بغل هروقت عشقت کشید
حالا چیکار کنیم؟! بریم برف بازی
بم میگی بسه دیگه بدنم چایید
یهو ابرا اومدنو قلبم بد بارید
کات
میره سکانسمون رو برگای پاییز
یادته جنگلو خش خش برگا
پالتو تنت داره حس میده سرما
میکنه گرمارو بم چیره هربار
دستات میشد همش مرهم زخمام
میشینم رو زمین من پای حرفات
از کار میگی تا برنامه فردا
غرق میشدم توی جنجال لبهات
حیف رفت ساده بر باد
ورس۲:
خندمو نبینو نیشم تنده
من چند سالیه از درون سیکم خورده
یه جور سوختم که تا جیگر پخته
قلبمم میدم بره بی شک مفته
حاجی هرشب تو خودم میدم کشته
خیلی سرد شدن ادما بیرحم کسشر
میدن مژده ولی نی تش مزدت
بیخیال داشی اصن بی غم مده
دل من اعماق دریاس
تاریکه و معدن اشباح
دل من شبهای کویره
سرده و پراز افراده دریده
هردفه همینه
سقوط آواره سقف اتاقت
تنگیه دیواره مغزه خرابت
بیخیال نمک دایی دسته خرابه
داشی بحثه مرامه
را میرم رو دیوارای شهر
آدمارو میبینم لا ماشینای هم
کلماته سم میره بالا ضربانه قلب
دفتر خط خطی مث نوارای مغز
آره سوالات داره همه جوابای تلخ
تعریف شده غم شب برای من
زنده ام هنو کماکان یه بند
داریم میکشیم نفس فقط از هوای هم