مشتی کُله ریسکامو کردم
همون روز که ایستگاه میکردن
یک تنه قوی،یه غُدِه پررو
اومدم جُلو تا گاهی بخندم
مشتی کُله گُللَرو دیدم
همه چُماق به دست پِیِ دعوا میگردن
یچی گفت باید بگیرم تو دست
این خودکارو توش پِیِ فردا بگردم
سرِ دوراهیه بد و بدتر
یه قَبیلس جِلوم که کرده پنچر
هرروز میشه سرد و سردتر
شبایی که گم شده لایه دفتر
همون لحظه خِفتمو گرفت
نگام کردو دیکتمو نوشت
همون لحظه خِفتمو گرفت
من موندمو وعده یِ مرگِ که بهشت
فک کن پِیِ درده سرم
وقتی همه تنهان یاکه در به دَرَن
فک کن خورد مغزِ تَرَک
لایه بچگیام لایه چوب و کُتَک
قد کشیدم مرد بِم میگن
ولی تو روم وای میستن بَد بِم میگن
همه این روزا میگذره بدون
یه روز یه تنهام که دور دیده میشم

من هنو خداس پشتم
من هنو یه راه داشتم
من کُلِ جاده رو دیدم
من هنو یه راند باختم
میدونم یه رو میرسم بهش
میدونم میشه تهِ خط نوشت
میدونم تهِ هیچی نداری
یه بغضِ و یه مَرد که میشِکست دِلِش
هرچقدر که سخت بودم
شِکست تَنَم نیست نایِ برگشتن
هرچقدر که میگشتم
یه دلیل نبود واسه راه رفتن
هرچقدر که صبر کردم
هر چقدر که طا کردم
هرچقدر که هیچی نگفتم زدنمو دهنمو وا کردن
یه رو میکَنَم از این دیار
یه رو نیسته این آدم بیدار
یه رو میپَرَم از این دیوار
یه رو میده بِم قدرت همین خیال
یه رو میکَنَم از این دیار
یه رو میکَنَم از این دیار
یه رو میکَنَم از این دیار
ولی یچی از توم میگه دووم بیار.