ابنجایم، بر تلی از خاکستر . . .

حالم خرابه دلم پیاده رو میخواد
یه جفت پا، که پیاده بام بیاد

صدای بارون باشه بک گراندمون
لطفاً بدون چتر، اینبارو راه بیا

یه جوونم که شدم بیست و پنج ساله
گفتم جوون؟ واقعاً نیشخند داره

منو که میبینن، میخوان نصیحت کنن
ولی تو این سن دلم میخواد وصیت کنم

راستشو بخوای، هیچ چیزی ندارم
فقط میخوان از حرفام یه چیزی درآرن

و صاف بکوبنش تو صورتم
اینا باعث شده که الان تو کهولتم

جوونی یعنی بهترین روزای عمرت
یعنی اونیکه میده توی آزادی گل بت

آزادی، چه کلمه ی بحث برانگیزی
حاضری واسش بزنی دست به هر چیزی

یادم دادن، گریه به مرد نمیخوره
تو جای من ببار به جایی که بر نمیخوره

کل شهرو خیس کن، مث خاطراتم
مث آرزوهایی که تو قلبم خاک خاکن

مث آخرین بار دستام توی دستاش بود
نگاه های آخرم روی عکساش بود

اون روز بود، که جوونیم مرد
توی سرم زمزمه ای از حرفاش بود

هیچکس منو به علایقم تشویق نکرد
منو به چیزی که میخوام باشم تشبیه نکرد

فقط گفتن، نه نمیتونی نمیشه
توام یاد میگیری که تک بمونی همیشه

تنها باشی نه از کسی انتظار داری
نه از پاشیدن رابطه ای اضطراب داری

خجالت نکش بیا تو زندگیم سرک بکش
تو این چاردیواری به جای من نفس بکش

بگو چه حسی داره، به جای من بودن
اطرافم، همه مثال هم بودن

یا میخواستن منو پله کنن برن بالا
یا فکر کندن بودن ازم و همین کارا باعث شد
که ازشون بگذرم
بکنم
برم تو خودم
بشکنم
یک قدم
بر ندارم واسه کسی یه گوشه بشینم
اونا رو از تو قاب خودم ببینم

سفیدی شقیقم، ثمر این آدماست
تنهایی امروزم، ثمر این باوراست

من که کل جوونیمو باخت دادم
باختای امروزم، ثمر این داوراست

مادرم فیس زشتمو میگه خوشگلی
اون بم یاد داد زشتیا رو باید خوشگل دید

دلم یه سیگار لب پنجره میخواد
یه نسیم خنکی ام از پنجره بیاد

حرف نزن، توام بیا کنارم بشین
بیا دنیا رو از زاویه چشا من ببین

اینجایم، بر تلی از خاکستر . . .

قضاوتم نکن اگه سرده برخوردم
اگه تو لک و، یه مرد بد خلقم

خیلیا بودن ازم کندن بردن
فکر میکردن پسرفت میکنم، اصلاً عمراً

اون روزیو ببینن که منو بردن
خب با این کاراشون میکنن منو پر تر

دیگه مردونگیا مث وثوق نیست
چک معرفتت هیچ جا وصول نیست . . .