من خودمو تو دردام دیدم و
هر جا میرم تو تنهایمم
جسمم اره توی جمع هس
ولی فکرای عجیبی تو کله ام
دیگه نمیشم از هیچی خوشحال
زندگیم رو یه سیکل تکرار
چشام همش پی خوشبختی بود
اما اون روی سکه رو دیدی بلاجبار
اگه خشکیده لبخند رو لب
واسه نداشته هایی که حقم بودن
تو خیلی چیزا اول بودم
خیلی چیزارو از بر بودم
ولی همه جوره هر جایی مصرف شدم
خیلی ها میخاستن پسرفت کنم
خیلی ها خواستن که ترکم کنن
تهش باس دید با خودشون چند چند شدن
این ادم ها تو روت رفیق ان
و ماهییتشون و بوروز نمیدن
شاید بخان بگن به زبون دروغ
ولی چشمای ادما که دروغ نمیگن
اولش میخان دوست هم شن
گرگ هایی تو پوست برره ان
تهش واسه هم چاه میکنن
تا خودشون بیوفتن توش بفهمن

هر وقت من
تو زندگی، به هرکی کردم اعتماد تهش

چند وقت بعد
همون ادم منو، پله کرد واسه استفادش

قطعا هر
کسی اون چیزی نیست که نشون میده اتفاقا

شرمندم
زود گذشت و دیر پی بردم به اشتباهم

امروزم مثه هرروزم بود
هر روز اندوه،از رو کمبود
سخت نگیر اگه خم بود ابروم
حرفامو خوب میشه از رو من خوند
درد مردم درد من بود
گوش دادم همیشه به حرف معقول
ولی یه سری خوب ذاتشون اینه
که بد تر میشن باشی هرچقدر خوب
فقط دوران بچگی خوب بود
نبود دقدقه داشتن پول توش
ولی الان از هر چیزی زود جوش
میارم و اخلاق هایی که موند روم
منی که دیگه از خودم خسته ام
-عادت شده بلند شم شب
_بشینم و همش هی فکر کنم
به حل پازلی که به دمم بستم
هر چیزی منو اذیتم میکرد
فهمیدم باس بهش کم محلی کرد
این روزا دیگه هر طرف میرم
مشکلات فقط با پول برطرف میشن

فهمیدم شعور به تحصیلات نیس
همیشه با سوادی منفی داشتیم
اونی که میکنی بهش اعتماد
میاد و میگیره ازت هرچی داشتی