لش فس کنج اتاقم
چند روزیه بده احوالم
دپرس قفل و بیحالم
چند وقتیه اینه برنامم


مثلا خندیدم بگو خب که چی شه
شادی بم بگه ااه چقد این سیریشه

نمیفهمه یا که نه دنبال...
پیله اش رک سوخته پروانه نمیشه


خیلی دیر ولی دیدم اون روی...
همونی که واسش بود صدام مث داروشو
وقتی خوردم از خودی دیدگاهم چپه شد
مصطقا خودمو میبینم بانیشو




مگه گیر بیافتی اصلا دریغ هست
جایگاهت دقیقا مثل غریبه ست
نمیرسن ب دادت نمیدن بهت دست
میزنن یه لگد تا بری پایین تر


یه نگاه ریز میندازی دورت
میبینی تنها خودتی و خودت
همه کردن و کردن ولت
اونجاست که آروم می‌شکنه دلت

تو این جنگلی که بود هر کی به هر کی
واسه سود خودش هر شیری میجنگید
تو داری باز به ساز اون خر میرقصی
که زدت زمین توی روت میخندید

کورس

بدنت سرده زیر چشمات گود و مغزت رده
میگی که حله بهاره چرا پس برگات زرده

ورس دوم

سوت و کوره شده دور و ورت
توام مثل من خوبت بده
ده بار شیرین باش اما کمه
یک بار تلخ باشی اوت میشی اره

کندی از این جماعت پلید
چشمه از همه ترسیده شدید
مرغ از قفسش وقتی پرید
که توی استینم دستم گزید

من که عشق دادم نمیسوزه دلم
فقط داره نرم میشه دنده ام ی نم
زیادم که نه ولی هستش کمم
تجربه شد اگ شکستش دلم


شعار نبود اصلا لفظاتون دروغ نه
به کارم اومدین کی کجا که موندم

دست دوستی دادم فته پا خوردم
حرکات فولتون قابله قبولن

کورس

بدنت سرده زیر چشمات گود و مغزت رده
میگی که حله بهاره چرا پس برگات زرده