دستم نمی‌رفت بنویسم این شعرو هپی
وقتی به سهم خودمون همه یه جورایی چپیم
اوضاع خیط تر از اینه که بگم عادیه
اوکی، بزنیم بیرون شه حالمون ردیف
عادیه برام دیگه هرچی که جالبه
مودم نه خوبه نه بد یه چی بینش ثابته
ایوب زمان شدیم صبور عالم
خدا هرچی که رفته از دست بهم پس بده
گله ندارم از خودم تقصیر من نیست
طلا پاکه منتش به خاک نبوده و نیست
آسمونم به حالمون گریه میکنه
مشتی میدونی؟نمیزنه بارون بی دلیل
اینکه میگیره دلت تو بهترین حالت ممکن
داره یه دلیل یکی درونتو کشته
باش جیب پر پول،کنی همه چیو جور
گِرو نُهِ هشتت, انگار یه چی قفله
نداریم مثه قدیما حس خوب
زندگی واسمون، دقیق عین  قصه بود
واس ما نشد درست چیزی عین قبلش
وقتی همه چی روشن بود، مثه روز
گفتنی نی بشه خیلی حرفا رو زدش
دیدنیه اونکه سرخِ از سیلی صورتش
گاهی نیست لازم یه چیزیو داد بزنی
وقتی داد میزنه عادی نیست صحبتت
غلاف برامون هرچی خوبه وایبش
اگه زندگی میخوادش اینو میگم های بچ
دست خودشون سرنوشت ادما درست
ولی یه چیزایی هست کنه تورو نایفت
قشنگه همه چی از فاصله دور
این تی‌پارو نبین نشون میدن همه چیو خوب
اینام مثه منو توان غرق تویه فکرن
خیلی جاها شده نکردن توجه بشون
نداریم مثه قدیما حس خوب
زندگی واسمون، دقیق عین  قصه بود
واس ما نشد درست چیزی عین قبلش
وقتی همه چی روشن بود، مثه روز