مامانی خود تو رفتی و
ازت موند رو میز تو یه عکس
تو تنها کسی بودی که بم میگفتی بجای درس موزیکتو بچسب
میگفتم به درک دیده نمیشه به جاش
تو دید تو که هست
این بیتم واسه تو ساختم
ولی خب حرفام رو بیت تو گلست
با تو حرف میزنم.نداری با من حرفی
رفتی اصن من به درک
نگفتی مادرم چی؟
نوه ی به امیدم زنده و خوش باورم چی؟
ندیدی چطور جلوت اشکای برادرم ریخت
وو وو تف به این دنیا هزار بار
بعد تو میکنم فقط و فقط و فقط رو قرصا حساب باز
به یادت نشستم تو این کار هزار بار ترکید بغضم
به یادت میخورم غصتو هر لحظه من حتی صبحا که ناشتام
بلند شو باز بیام کنارت شبا مث بچگی بخونی قصه
این صورتی که دیرو میبوسیدیش ببین که چطور امرو بی حسه
میدونی بعد رفتن تو تو چند روز این دنیا خیلی چیزارو یادم دادم داد
فهمیدم باید ما ببازیم تا اینکه قدرشو بدونیم اسمت هررو تو سرم ریپیته تا وقتی همه جا خاطره های تو زندن
میگذره روزای لعنتیمم ولی بعد تو به زور بی استرس
میگردم دنبال یکی شاید بشه جای خالی تو پر شه
میگردم ولی خب جفتمون میدونیم پیدا نمیشه مثت