ورس یک
اون مرد تنها منم
اون داستان شبه منم

مخزن حرفای تو گلوت منم
قصه ی مرگ سهراب منم

هر بار میخاستم از جام پاشم
از پشت زدن بم نا کسا تو شب

ولی به هر سختی ساختم خودمو
نشون دادم ب همشون اون رو سگمو

نیش خوردیم حاجی از خودی که چی خب
نداریم دل خوش واس چی چرا خب

به هر کی گل دادیم چوبشو خوردیم
خار شدیم پیش همه مث یخ مردیم

میزنه واسم سرنوشت هی ساز
نداشتم علاقه که بشم رقاص

داره میده انگار این مخه رد باز
امشبم میشیم ما دوباره مست باز

کورس

اینا با ما فاز جفت شش دارن
کپی ان ولی میخوان اصلی باشن


اینا با ما فاز کل کل دارن
نمیرسه ولی صداشون ب من

میریم بالا میریم بالا
ادامه میدیم تا تو ابرها

همین حالا همین حالا
ادامه میدیم تا تو ابرها

ورس دو

بودم همیشه همه جا باهاشون
گذاشتم مایه از جونم براشون

سرتق شدن عجیبه چرا خب
سراغم میان قفل بشه درشون

از خواب پریدم دیدم همه جلو ان
همونای ک گذاشتم عمرمو پاشون من

همونای ک گذاشتن رو به روم نقاب
قناری بودن جلوم پشت سرم عقاب

ناشی بودم اونا هم خوب کار بلد
شدیم پله حاجی این وضعم سند

حاجی از اولم غلط بود کار ما
نباید میدادیم نقشه رو ما بگا

تو بمیری ندیدم تو رام هیچکس
من شخم زدم جادشو بی نقص

میخورن ی روز ب کوچه بن بست
منم میپیچم نسخه شو جف دست