زالوها خون دل می خورن
ورس اول:
بلوک ما توش سرما سیمان می سوزوند
روزها شب میشه اینجا زود
مردها لاشه های زیر تیغن اینجا
که اون مرد زنها رو می شیکوند
بلوک ما توش زالوها خون دل می خورن
فکرها آلودن بی خودن
خونا کثیف خونا کثیف
ولی زالو هارو مقصر می دونن
دزدن همه وسط جنگ و همهمه و ترس مردن باقمه و گرمی جنسه اسلحه و توی صورت درد می زنن بلند قهقه
پر از مسئله
شوخ و مسخره
اهالی این بلوک دورن از همه

ورس دوم:
وحشتی که بیداد می کرد پشت فنسا
تو قانون بی قانونا ریخت کل مرزا
شهر زیر فشار
هرکی تو یه حصار
تو زالو یکی می شد فقط طول و عرضا
بلوک گیر وبا ، اهالی تو ادا ، زالو رفت تو عبا
خون میشه غذا ، خون شدش غذا ، جشن شدش عزا ، پر از جهل این بلوک و گندیده فضا
ما مادران زالو های زالو زاده ایم
نام آوران جنگ تو اوج فرو مایگی
جنگ واسه یابو ، رأی واسه هالو
عده ای که خط شکنی شدش توشون تابو
ما زنده ایم
ما نمیمیریم
ما از اینکه هستیمم فاصله می گیریم
ما علیه همیم
کوریم نمی بینیم
میکوبن زمین یکی رو دست نمیگیریم

ورس سوم:
غذا تموم شد زالو ها همو می خوردن و رو دیوار تاریخ می کشیدن شکلی مبهم
از خودگذشتگیشون تا مرز ایثار داشت
میشد این وسط یه نطفه بیدار
یه نبض تازه با خون پاک لازم
یه هستی که واسه حضورش بود خیلی حاضر
یه نقش نادر از نقاشی ماهر
بو دستای خدا میداد بتُن این سازه
بدون گوشت و پوست و استخون و رنگ
به دور از حد و مرز و جنگ جنون و مرگ
بی نیاز از شناخت خودش
کمال دورش
کاملاً فهمیده تر
بدون درد ، بدون درد
شبیه تو ، شبیه من
شبیه ما قبل کالبدها و تن
شبیه چیزی که شد افتضاح خلق