دهنم پره حرفه ولی با دهن پر که نمیشه حرف زد
زندانی

هیچ انتظاری از هیچکس نباید باشه
وقتی تو این شهر خدا پشت و پناهم باشه
فقط یه سواله ک میتونه جوابم باشه
بگو چرا این مردم رو هم سوارن باعشق؟

حتی از خدا این روزا انتظاری نیست
د باور کن هیچ کدوم اتفاقی نیست
وقتی بزرگمون میذاره فرق بینمون
آره گردن شیطونم اشتباهی نیست

این ینی شرایط میکنه تغییر و حاصل
رقص آتش تو زیباترین مسیر ساحل
اون با افتخارش خاموش میشه
نابود میشه بعدم تو تابوت گیره

پیش خودش فک میکنه فانوس دینه
گُنگ میشه به دنیا فحش ناموس میده
اگه بشه سر و وضع مارو سامون میده
نهالی که کاشتم چوبه دارکوب میده

خواب دیدی بپرس که چیه تعبیرت
اینکه بهترین لذت میشه تهدیدت
اینکه بدترین ذلت میشه تمجیدت
به یقین تبدیل میشه شک و تردیدت

پدر میکشه بجای تو زجر
مادر جانبودت کشید هروزشو درد
خیلی از لحظاتم میوفتن به یاد تو نه؟
تو میتونی از همین الانم اراده کن مرد

همه گرفتار گیوتین اتومات
زهرمار توی حلقت جای اسم شکولات
توام غیب شدی رفتی قاطیه فضولات
دیگه کسی نمیره تو ردپای دروغات

سلامتی رفیقا که واسه همن
جای صورت روی دلاشون پر رد قمن
اونکه تو رفاقت میپوشونه درز و ترک
یا اونکه میکنه حفظ حرمت نون‌و نمک

این روزا کلا تو افسوسم
با عادتای بد روزانه که مرسوما
مخصوصا وقتی پاره میشه قلبم
میدوزمش به احساساتم با نخ سوزن

من خودم خاکستریم کمرنگ نمیشم
من میمیرما ولی بدون نم پس نمیدم
فراموش کن بیارم من خم به ابروم
حتی اگه کله راهه منم درد و غم بود

سوار رخش زمان یه فرد معمول
مغزا ژولیده دیگه روشن فکری ممنوع
دستی که میخوره تو فرق مظلوم
بد و خوب میرن هم تو مخلوط
یه بیگانه تو ی کندو زنبور
زندگی تشکل یه مرد و زن بود
افکار من میسازه یه ذهن مخشوش
تا جایی که میبره یه مغز و از هوش

یه مرد تنها تو شهر داستان میگه
یه فردایی که برا خودش سازمان میشه
این زندونی تازه وقتی بمیره
به معنای واقعی آزاد میشه