ورس ١:

خودمم همیشه..
منِ پُرِ زخم..دستام پيله بسته..روى صورت اخم..
خسته ام..خسته
ولى نه پاهام نه..بلكاً ريه هام..
اه كلافم..اين سيگارِ لعنتى نميده كام
از فكر نرسيدن به چيزى كه ميخوام
هرچند جيبا كوچيك ولى روياهام بزرگ..
دور و ورم ذهنا مريضن بارون زد عقده هارو شست
توى كوچه هاى مغز ذهنمم ميگردم دنبالِ مسير درست..
اره واسه خودم قانون ساختم..توى دنياى خودم نميبازم
نزديكا بهم حسادت كردن..غريبه ها روم حساب ميكردن

من تحقير شدم،دلگير شدم،سختگير شدم،ريزبين شدم،درگير شدم،نصيحت شدم،دستگير شدم،تنبيه شدم،توجيه شدم،قويتر شدم
اگه هر چى شدم..راهمو خودم ساختم
هستم اهل فَن..نيستم اهل بحث
قُد و تيز بين،مغرور،كل شق.......آآآآ

اين روزا هر كى فقط حرف حرفِ خودشه..
بعضى وقتا سكوت ميكنم،فايده اى هم نداره،هر رفلكسى بعدش يه واكنشِ
فقط اينو ياد گرفتم،هر دستى دســتى بالاشه
هر كى دستى ميده قصدى باهاشه
رو پاى خودت باش،اين روزا مردم گوشى به دست منتظرن از رو پل بيفتى پايين و مرگـتو ببينن
تا اينكه به فكر باشن بيان بالا دستتــو بگيرن

كورُس:
خودمم هميشه منو روزهاى سخــت
ادما گم شدن توى كابوس شب
انگارى تنم شده زندونِ درد
ميدونم تموم ميشه اين روزهاى تلخ

منمــو تنهايى تو اتاقم كل وقت
تو اين سياهى فقط من بودم و نور شمـع
شبامم بيدارم
با خودمم كَـل دارم
هميشه خواستم باشم بهتر از روز قبل


ورس ٢:
هميشه يه نفرِ ميرم جلو
بعضى وقتا راه ميرم اشتباهاتم يادم بياد
اگه خطايى كردم اين زندگى بود كه داشت يادم ميداد
تو خودم خرد ميشم،با تيكه هاى شكستم حرف ميزنم
كفتارا هى دورم پرسه زدن
لاشخورا از بَرَم ريز زدن فكر كردن نفهميدم
هميشه خودمو باور دارم
نميزارم اونا رو من داور باشن
من برّه نيستم اونا قصاب باشن
يه كارى ميكنم واسه شكار نرهــا جاى مادّه ها باشن
من اومدم تغيير كنم
من اومدم تغيير بدم
فكرتو مغزتو درگير كنم
باز پس نكشيدم گفتم سن يه عدده
باش مرد عمل
مواظب باش جلوت پر تله ست
از اين دنياى نفرين شده كه ادماش ميدن بوى طمع
فقط قضاوت،داورى
همه عقل كــلاً و طبل تو خالى
يهو ميبينى فقط دود رفيقت بوده و زير سيگارى
قويتر ميشم تو تنهايى،نميرم به بيراهى
حتى تو اوج بگــاهى
زندگى ميشه موج سوارى
مسير و باز ميكنم،جلو نور ميبينم تو سياهى
مسير و باز ميكنم،جلو نور ميبينم تو سياهى


كورُس ٢:
خودمم هميشه منو روزهاى سخــت
ادما گم شدن توى كابوس شب
انگارى تنم شده زندونِ درد
ميدونم تموم ميشه اين روزهاى تلخ

منمــو تنهايى تو اتاقم كل وقت
تو اين سياهى فقط من بودم و نور شمـع
شبامم بيدارم
با خودمم كَـل دارم
هميشه خواستم باشم بهتر از روز قبل