جام دوغو سر کشیدو کلاغو خواب برد
روباه کیش و مات گیج و ویج توی رام
چشامون بسته حرکت به سوی چاه
توی سر هممونم هست رویای چهل کلاغ
راه میرن رو اوضایه این منجلاب
سوزندن دنیایه رویا رو منقلا
میشم به درد خبر چینی مبتلا
غذامم سر صب انگُشترِ اب طلا
بزن ماسکه صورتم، برو جلو طاعونا
تا که بگیرن مارتم ، بفهمن کاش اونا
زمین جای بازی نیس
هر ادمای قاضی نیس
دلامونم فرضی نیس
پ به این حرفا خرفی نیس
از تاریکی در میرفتم دیدم خودم تاریکم
تهش فهمیدم نمیشه واسم هیچ کاری کرد
همجا سفید بود نمیشد شکاری کرد
میاد و منم میگیره نمیشه انکاری کرد
( شوم نبود، این گناه از ما بود
پرهای سیاه سیاه از ما بود
آواز کلاغ را خدا بد ننوشت
ما بد خواندیم، این، اشتباه از ما بود)
بیا برگردیم ما باز سر داستان
همون جا که تابیدم من بدون بازتاب
همونجایی که برد ازم هوش و حواس حرفات
همونجایی که رفتم و تو نشستی سر جات
همونجایی خوردم زمین بلند شدم خودم
همونجایی که درس عبرت داستانا شدم
همونجایی که توی هر قدم قدم قدم
یه صدایی میگه تو سیاهی نرم
کتمان دردم شده فراسوی مرگ
برو پیش خدا اینجا هوا پسه بد
من دلم پره ازین حوالی دلگیرم
تو سرم هست که از روشنی کی میرم
چرا توو اوج جوونیم من انقد پیرم
بی روح و سردم چرا همیشه غمگینم
وسط جنگلم من پر از درختای بلند
یه آه از ته دل کشیدمو یه داد بلند
دستامون بسته با یه طناب و یه نخ
فکر جویدن طناب جای کشیدن نخ
رسیده وقت رفتن اماده شید همه
این اطراف تاریکه و پرنده پر نمیزنه
من صدای سکوتم
صداقت عم دروغم
هم لعنت هم درودم
پروازم سقوطم
میپیچه هی توو گوشم
صدا کلاغ بیهوشم
( شوم نبود، این گناه از ما بود
پرهای سیاه سیاه از ما بود
آواز کلاغ را خدا بد ننوشت
ما بد خواندیم، این، اشتباه از ما بود)