[ورس اول]
من، رپر
مضر واسه جامعه ایی که هست پر ز دوز و دقل
چون که حرف راست میزنم مجوز ندارم
چون که صدام در میاد از قلب وطن
از عمق دل یه کارتون خواب بدبخت رسیده به تهش راهی نداره جز مصرف
یعنی وایسادم جلو وعده وعیده مزخرف
و دروغاتو رو میکنم دونه دونه رسما
پس نمیام به مذاق تو خوش
عوام فریبی گرفتی پیش دست خوش
آفرین...آفرین به تویی که باو میکنی حرفاشو
مارو یه مشت غرب زده ی جوگیر میبینی و هنرمونو هنری حقیر میدونی
عیب نداره..
رپ همینه دستش نمک نداره
چی کردن توسرت؟
چی گفتن بهت که به کلاه کپ میکنی نگاه کج هان؟
هر بار از کنارم رد میشی سنگینیه اون نگاتو حس میکنم له و پرس میشدم زیرش
چیه؟ داری از من کینه؟ جرم من چیه بگو لامصب دیگه
زل نزن تو چشمام قانعم کن
بشین و خوب فکر کن ببین کی کرده تحریکت

[کرس]
غرق تو افکارم دست و پا میزنم تو این بیتوته
نا امید از وضع
نا امید از وضع افسوس
هر روز سگ دو میزد بدجور
می‌نوشت، شاعر مجروح با قلبی مدفون
زیر این آوار و خاک دود توی این بازار شامتون شاعر داغ دارتون پر از شکوه س

[ورس دوم]
تا زمانی که ضربات میزنن منم زندمو میگیرم جون ازشونو لذت میبرم
از راهی که رفتمم دست نمیکشم
از حرفای توام که سرد نمیشم نه
میرسم به تهش
شده ذره ذره شم یک قدم نمیرم عقب من از سر لجت
جایی که رپ نباشه مقتله منه
دورم پرن از این گرگ صفتایی که دندون تیز کردن سوژه م کنن
آرزوشونه بخورم زمین
کمین
کردن یه گوشه همین
منم
رفتم جلو تو مسیر
یاسین خوندم در گوششون صفیر
میرم جلو توکل به اوس کریم
کلی حرص خوردیم کلی جوش زدیم
بیدارم میزارم از جونم مایه من یه جنون منطقیعی دارم
رپ معشوقمه من همونم که میخوندم همیشه از دردای یارم
وصال ما سخت بود جدایی آسون نیست نمیذارم کسی بشه باهات چپ
توان من همینه فقط...
بینش
امضا با اشک