Vers 1

دلت پر حرفه ولی نمیزنی حرفاتو
دوست داری بسازی تو همه جوره فرداتو
حسی نداری، حتی دست به قلم بشی
سعی نمیکنی گاهی حتی برنده شی
توی خونه بندیو تکیه به دیوار
دورت پره جای آدم از فیلتر سیگار
میسوزونه دستتو سیگار رو لبت
فکر فرار میزنه ازین جهنم به سرت
سرخ صورتت با سیلی خدا و
ذهن تو درگیرو دنبال چراست
میگن نزدیکه بهت از رگ گردنت
پس بغض گلوتو بپرس نمیبینه چرا
حال نمیکنی،با مردم دورت
کسی نیست جز دوستای وقت پر کنت
عادت میکنی که چشماتو ببندی
پر بغض باشی ولی همه جوره بخندی
...
Vers 2

فکر خودت که نه ، فکر کی ای؟
حرفاتو زدی بگو فکرتو کی دید؟
دنیا همینه ، رسمش بده
فکر صلح و بکنی حریف ضربشو زده
اگه فکر منی ، من تصویر توام
آینه به آینه یه تصویر تو هم
خیابونارو عددا پرسه میزدن
خیلی جواب داشتم ولی حرف نمیزدم
اگه یک باشه بهت میگم من مردمو
اگه دو باشه بهت میگم زخم خوردمو
اگه سه باشه میگم پای دردات بشین و
یادبگیر حرفاتو سر راست بگی
چهارو پنج و که چشمام میگن
هرچی که شنیدیو چشمام دیدن
قطره قطره خودتو دریا میکنی
سیب(آدم و حوا) و از رو درخت تو چشمام چیدن
پیرشدم
اما زیادی نه
من مسافر بی خوابی ام
دنیا چه به روز دیروزم آورد
که از غم نوشتنش فراری ام
یه رهگذر تویه راه ایهامی ام
یه ، نور سفید توی سیاهی ام
مهم نی که پشتم روی زمین چیا میگن
من زیر زمین میخونمو قناری ام
درگیر شدم ، با رپ و داستانش
این نور ظلمت و (رپ) و غمو بازتابش
شب تا صبح قفل روی قلمو کاغذو
هیچ کسی نباشه که باشه پاسدارش
رپ تو مشت منو من تو مشت اون
فکر برجم و ، نه رو پشت بوم
با کل دنیا لج دارم ولی
یه ارتش پشتم و منی که پشت اون
...
Vers 3

مشتی سقوط کردی کی فهمیدتت؟
ریخته بلا و بی رحمی سرت
کجا بودن وقتی داشتی میکندی پرت
انقد میزدن که خودکشی میزد به سرت
سخت شدم ، وقتی سختیش همینه
کله از خوشی مستیش پریده
غرورمو ببین کسی اهلیش ندیده
جو نیس اینا و براش کم نیس هزینه
حق چیه
وقتی باطل رئیسه
کم مونده که قضاوت با قاتل یکی شه
دهنمو بگیر ، ساکت نمیشه
منو نمیتونی همه رو اگه صاحب بشی که
یه کام میزنم
یه گام رو پیشونی
خیلی بالاتر از تو و هزارتا پیزوری
نقابتو بکش بیا یه بار که بیرونی
منه تک پر سنگ ، عین یه خواب میمونی