[Verse1]:

غلط گیرم تو متن بی اشتباه
من ی لقمم حتی بدون اشتاه
من یه زنجیرم تو عصر آزادی
عصر نه بگو غروب آزادی
ساکترین گیتار
فقیرترین تزار
زشت ترین تصویر از قشنگیه نگار
سرشخص کثیف رو تاب درخت دار
مرگ مغز ماهی با قول ستبر نار
غرقترین غریق بعد شرط عقل
سبزترین ریشه قبل برگ زرد
اختناق در بعد شنیدن دیوار
خوندن یاسین ب خوابترین بیدار
حسرت میوه در بی برگی بهار
کشیدن درد در بی حدی سیگار
از خودم ناامید؛امید دادم دورم
عروسکم ولی خیمه شدم بازم
سکوت هردفه سکوت مسخره
با خنده ها گریه با گریه خنده
بعد از زمین خوردن از جا پا میشد
قبل از زمین خوردن تو قلبم جا میشد
خیمه شب بازیها‌؛لباس نقاشی
فرشته ای مرده رو دوش حکاکی
صراط مستقیم حسرت به یک سراب
خدا پشت و پنات آروم یواش بخواب

[Verse2]:
سکوت شب بین هاله ای از ابهام
فریاد من عین سکوتی از طغیان
شک زاده ای از مادر یقین
فرشته ای مصقوط حامل جنین
بوی گنده کثیف از پاکهای دورم
تنفری عجیب از کارهای خودم
شیوع بیماری از ذهن کثیف،ذهن خودت،ذهنی مریض
نگاه من هربار به هرچی غیر تو
به غیر تو هربار به قید من راضی
به حرف تو قسم
به این نگاه سرد
به خیمه شب بازی
چرا داره حرفام
چراغ روشنی تو قلب من تاریک
واهدنا صراط به راه مستقیم
سزای من این بود درگیر تاریکی
جزای تو این بود گوشه ی تاریخی
هرجا از این مردم از خاک دل کندی
آبی شده فردات درداتو ول کردی
خستم از این سراب از این همه عذاب
خستم از این همه حرفای نابجام
من دل میکنم دو دل نشو
شاید از این همه سراب تو آب من باشی
از این همه غربت تو یار من باشی
خستم از این بازی از خیمه شب بازی
من از راه خودت دور از دغل بازی
خواستم با این شعرم از جُرم من کم شه
فریاد همبندی باید که ساکت شه
هر حرف من هربار هرجا همه جوره حرمتی از تو گفت دنیای من کوره
نادیده میگیره
رویای من دوره
شاید یه شب جای این زوزه های سگ عروسکی تنها دل خسته میمیره
شاید بجای مغز واژه تلمباره
شاید نگاه من کلی طلبکاره